Blog

doe eens enthousiast bw 111984344332

Doe 'ns enthousiast!

'Wat ze nu weer hebben verzonnen!'

Met felle ogen en een zucht kijkt ze mij aan. De afgelopen periode hebben we regelmatig gesproken over alle confrontaties die plaatsvinden op haar werk en welke impact die op haar hebben.

Ooit heel enthousiast begonnen als adviseur bij een semi-overheidsinstelling, merkt ze steeds vaker dat ze gefrustreerd en moe thuiskomt. Ze ervaart fysieke klachten en er zijn dagen dat ze het liefst zou thuisblijven.
 
Zij vindt haar werk op zich heel erg leuk en ze is er ook goed in. Door externe klanten krijgt ze regelmatig complimenten over haar geleverde werk. En toch…
 
Toch baalt ze regelmatig. Ze heeft vaak het gevoel dat ze haar werk voor de bühne doet: de organisatie en het management zeggen het belangrijk te vinden, maar uiteindelijk hebben ze vaak een excuus om er niets mee te doen of te kiezen voor een andere koers. En als ze daar dan over doorvraagt, wordt dat niet altijd gewaardeerd.
 
In het afgelopen jaar is zij onzekerder geworden over zichzelf. Ze heeft het idee dat ze niet meer voldoet en zelfs dat ze niet meer geschikt is voor haar werk. Van haar leidinggevende krijgt ze te horen dat ze zich niet zo kritisch moet uitlaten en best wat enthousiaster mag doen als er nieuwe voorstellen komen vanuit het management.
 
Ze nam zich voor geen kritische vragen meer te stellen, maar als het stil bleef bij de collega’s kon ze het toch niet laten. En dan na afloop baalde ze weer van haarzelf. Waarom moet ze haar mond altijd open doen? Waarom kan zij niet, net zo als veel collega’s, het over haar heen laten komen en doorgaan met waar ze mee bezig is?
 
Ze doet van alles: probeert dingen aan zichzelf te veranderen, confrontaties te mijden en werkt op de automatische piloot. Maar ze merkt dat ze het niet meer kan opbrengen. Het liefst gooit ze de handdoek in de ring. Maar ja, wat dan?
 
Wat is er aan de hand?
 
Veelal gaan mensen, en met name vrouwen, in dit soort situaties eerst twijfelen aan zichzelf. Ze gaan zich aanpassen, spreken zichzelf toe dat ze niet zo kritisch of moeilijk moeten doen. Om na verloop van tijd te merken dat de energie nog steeds wegvloeit en het chagrijn na het werk niet afneemt.
 
Je kunt het vergelijken met het wonen in een huis waar je je niet meer prettig voelt. Je besluit om allerlei dingen in je huis te veranderen, maar het gevoel gaat niet weg. De werkelijke reden dat je je niet meer prettig voelt, is de plek waar het huis staat.

In dit geval een organisatie waarbinnen een werkwijze wordt gehanteerd die in strijd lijkt met persoonlijke waarden en opvattingen.
 
In plaats dat je meteen op zoek gaat naar ander (soort) werk, is het dus belangrijk om eerst de context van je werk te onderzoeken.

Mogelijk heb je te maken met conflicterende waarden. Waarden die voor jou (onbewust) leidend zijn in je eigen handelen en voor je oordeel over het handelen van anderen. Deze dingen zijn voor jou van werkelijk belang en kunnen niet ter discussie staan.
 
Als je bijvoorbeeld autonomie hoog in je waarden-vaandel hebt staan, dan kun je in conflict komen als je binnen de organisatie het gevoel krijgt dat alles wat je doet gecontroleerd wordt.
 
Als je weet welke waarden voor jou belangrijk zijn, kun je kijken in hoeverre jouw waarden (nog) overeenkomen met de waarden van de organisatie waar je voor werkt.

Mogelijk wordt het dan duidelijk dat de inhoud van je werk helemaal bij jou past, maar de context van de organisatie niet meer.

 

In dat geval kan het tijd zijn om op zoek te gaan naar een context die beter past.

 

 

Om erachter te komen wat jouw belangrijkste waarden zijn, kun je de onderstaande oefening doen:

 

 

 

 

Waar heb je iets te doen, iets te laten of nog iets te ontwikkelen?